Ολο και πιο συχνά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια φυσική καταστροφή. Η αιτία μπορεί να είναι μεμονωμένα μια πυρκαγιά, ένας σεισμός, μια πλημμύρα από ραγδαία βροχή, θυελλώδεις άνεμοι, έκρηξη ηφαιστείου ή παλιρροϊκό κύμα, ένας χιονιάς. Η ένας συνδυασμός δύο η περισσοτέρων αυτών. Με ένα τέτοιο χτύπημα, η ασφάλεια που νιώθουμε μένοντας σε ένα σπίτι μπορεί αναιρεθεί μέσα σε 10 λεπτά, βλέποντας το σπίτι μας να καίγεται ή η σκεπή να γκρεμίζεται και εμείς μόνο να έχουμε το χρόνο να θέσουμε προτεραιότητες για να σώσουμε οτιδήποτε έχει πιο πολύ αξία, την ανθρώπινη ζωή και ανάλογα να πράττουμε.
Η ανθρωπότητα, πράγματι, δεν μπορεί να κάνει πολλά για την αντιμετώπιση αυτών των καταστροφών, λίγο πολύ είμαστε παρατηρητές, υπομένουμε και αποδεχόμαστε.
Οι φυσικές καταστροφές δεν προκαλούνται από ανθρώπινα λάθη, τουλάχιστον άμεσα. Η κλιματική αλλαγή, προερχόμενη από την ανθρώπινη δραστηριότητα πάνω στον πλανήτη, συμβάλει στην συχνότητα και ένταση αυτών με ένα τικ. Αυτό το τικ μπορεί να φέρει δύο μποφόρ παραπάνω. Εκεί που σπάνε κλαδιά σε ένα δένδρο, η έξτρα ριπή να ξεριζώσει ολόκληρο το δένδρο.
Τα λίγα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε άμεσα είναι: προετοιμασία για να αποφύγουμε τα χειρότερα, ειδοποιήσεις για εκκένωση χώρου με τεχνητά μέσα, αντιμετώπιση με ότι μέσα διαθέτουμε, ευέλικτη και σωστή διαχείριση των μέσων και διαδικασίες για γρήγορη αποκατάσταση.
Πάντα όμως κάτι θα έχουμε χάσει και θα το θυμόμαστε για όλη μας τη ζωή.
Παρακάτω γίνεται αναφορά μερικών μεγάλων φυσικών καταστροφών:
-Ο τυφώνας Νταουλατπούρ- Σατούρια, που στις 26 Απριλίου 1989 έπληξε το κεντρικό Μπαγκλαντές, αφήνοντας πίσω του 1.300 νεκρούς (πρόκειται ίσως για τον πιο θανατηφόρο τυφώνα της σύγχρονης ιστορίας) και 80.000 άστεγους. Στο αποκορύφωμά του είχε εύρος 2,4 χλμ και ανέμους ταχύτητας 350 χλμ/ ώρα. Ωστόσο, δεν ήταν ο μεγαλύτερος που έχει καταγραφεί: Αυτός ήταν ο τυφώνας που χτύπησε το 2013 το Ελ Ρένο στην Οκλαχόμα, ωστόσο άφησε πίσω του μόλις 18 νεκρούς.
-Το κύμα καύσωνα στην Ευρώπη το 2003. Ήταν το θερμότερο από το 1540, με θερμοκρασίες άνω των 35 βαθμών Κελσίου σε τακτική βάση από τον Ιούλιο ως τον Αύγουστο. Οι θερμοκρασίες επέφεραν ξηρασία, δασικές πυρκαγιές και τουλάχιστον 35.000 θανάτους. Πολλά από τα θύματα ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, καθώς και άτομα με χρόνιες παθήσεις. Και μόνο η Γαλλία θεωρείται πως είχε 14.000 θανάτους. Σημειώνεται πως τέτοια φαινόμενα ενδεχομένως να γίνουν πιο συχνά λόγω της κλιματικής αλλαγής.
-Έκρηξη του ηφαιστείου Ταμπόρα το 1815. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες εκρήξεις που έχουν καταγραφεί ποτέ. Η στάχτη κάλυψε τον Ήλιο για δύο ημέρες σε απόσταση 600 χλμ., ενώ προκάλεσε πτώση θερμοκρασίας σε όλο τον κόσμο, κάτι που με τη σειρά του είχε κακές επιπτώσεις σε σπαρτά. Το 1815 χαρακτηρίστηκε «έτος χωρίς καλοκαίρι», λόγω των επιπτώσεων. Εκτιμάται ότι άμεσα ή έμμεσα (έκρηξη, ελλείψεις τροφίμων εξαιτίας της κ.α) οι νεκροί έφτασαν τις 92.000
-Το τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό το 2004. στις 26 Δεκεμβρίου σεισμός 9,1 Ρίχτερ στα ανοιχτά της Σουμάτρα προκάλεσε παλιρροϊκό κύμα (τσουνάμι), με κύματα 30 μέτρων, που έφτασαν σε ακτές από την Ινδονησία μέχρι τις ακτές της Αφρικής. Οι νεκροί εκτιμάται πως ήταν μεταξύ 230.000 και 280.000.
-Ο σεισμός στην Κρήτη τον Ιούλιο του 365 μ.Χ. Το επίκεντρο ήταν κοντά στις ακτές της δυτικής Κρήτης, και το μέγεθός του εκτιμάται πως ήταν μεταξύ 8,3 και 8,7 Ρίχτερ, κάτι που τον καθιστά τον ισχυρότερο της Μεσόγειο. Κατέστρεψε σχεδόν όλες τις πόλεις της Κρήτης και προκάλεσε καταστροφές σε κεντρική και νότια Ελλάδα, Λιβύη, Μικρά Ασία και Αίγυπτο. Ακολούθησε τρομερό τσουνάμι που έσπειρε την καταστροφή σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, με κύματα μέχρι και 12 μέτρων, σκοτώνοντας χιλιάδες. Αναφορές υπάρχουν σε πολλούς συγγραφείς του τέλους της Αρχαιότητας. Όσον αφορά στους νεκρούς, ο Αμμιανός Μαρκελλίνος εκτίμησε πως, στην Αλεξάνδρεια και μόνο, έχασαν τη ζωή τους 10.000. Η ημέρα του σεισμού ήταν γνωστή επί 200 χρόνια ως «ημέρα του τρόμου». Οι περιοχές που επλήγησαν ήταν πυκνοκατοικημένες, οπότε οι νεκροί θεωρείται βέβαιο πως ήταν εκατοντάδες χιλιάδες.
-Ο σεισμός του Σάανξι (Κίνα) το 1556. Θεωρείται ο πιο θανατηφόρος σεισμός της ιστορίας, με 830.000 νεκρούς. Το μέγεθός του υπολογίζεται στα 8,3 Ρίχτερ. Οι αναφορές της περιόδου είναι συγκλονιστικές, καθώς γίνεται λόγος για άνοιγμα φαραγγιών και χασμάτων, αλλαγή της θέσης βουνών, δημιουργία λόφων κ.α.
-Οι πλημμύρες της Κίνας το 1931: Συγκλόνισαν τη χώρα, με «αυτουργούς» τους ποταμούς Γιανγκτσέ και Χουάι, μετά από μια περίοδο μακράς ξηρασίας που ακολουθήθηκε από χιόνια και μεγάλες βροχές, με τα νερά να φτάνουν στη Ναντσίνγκ, τότε πρωτεύουσα. Οι εκτιμήσεις των νεκρών κυμαίνονται από 145.000 από την πλημμύρα του Γιανγκτσέ και μόνο, μέχρι 3,7-4 εκατομμύρια ανθρώπους. Πέρα από τους αμέτρητους πνιγμένους, πάρα πολλοί ήταν αυτοί που πέθαναν από πείνα, χολέρα, τύφο και άλλες ασθένειες (αναφέρθηκαν ακόμα και περιστατικά κανιβαλισμών).